Eğer bir şekilde, Dünya’nın yer çekimsel çöküşe karşı durmasına yardım eden elektromanyetik ve kuantum güçler devre dışı kalsaydı, Dünya hızla bir kara deliğe dönüşürdü. Peki, eğer bu olsaydı biz neler deneyimlerdik?
Böyle bir senaryoda, Dünya ayaklarımızın altında çökerek bir kara delik haline gelirken, Dünya’nın yüzeyindeki bir insan olarak deneyimleyeceğimiz fiziki durum, Dünya’nın yerine bir anda Dünya kütlesinde bir kara delik koysaydık olacak olanla aynı olurdu. Buradaki tek istisnaysa göreceklerimiz olurdu: biz ona doğru düşerken aşağıya baktığımızda, bir kara delik bizim ayaklarımızın altındaki yerin şeklini bozardı.
Biz her halükarda, hareketsizlik durumundan çıkıp Dünya’nın merkezine doğru serbest düşüş haline geçerdik ve zaman ilerledikçe, giderek daha hızlı ve daha hızlı düşerdik. Tıpkı Uluslararası Uzay İstasyonundaki bir astronot gibi, tam bir ağırlıksızlık durumunu deneyimlerdik ve ne kadar hızlı bir şekilde düştüğümüzü “hissedemezdik”.
Gelgit Kuvvetlerinde Çok Ciddi Oranlarda Bir Artış Deneyimlemeye Başlardık
Düşerken, çökmekte olan Dünya’nın merkezine giderek daha çok yaklaştıkça, vücudumuz gelgit kuvvetlerinde çok ciddi oranlarda bir artış deneyimlemeye başlardı.
Burada, Dünya yüzeyinde, bu gelgit kuvvetlerinin insanlar üzerindeki etkisi çok küçük. Ama Dünya’nın merkezine giderek daha çok yaklaştıkça, bu kuvvetler önemli oranda artardı. Bu durumda, Dünya’nın merkezine doğru olan yolun yüzde 99’u tamamlandığında, neredeyse kendi vücut ağırlığımıza denk bir kuvvetin vücudumuzu parçalamak için çalıştığını hissederdik.
Merkezdeki tekillikten yaklaşık 25 kilometre mesafeye ulaştığımızda, kritik bir eşiği geçmiş olurduk. Burada, bu gelgit kuvvetleri omurgamızda travmatik bir gerilmeye ve uzamaya neden olurdu ve omurgamız sağlam halde kalamazdı.
Eğer Dünya bir anda bir kara delik haline gelseydi, son derece tuhaf bir durumda 21 dakika daha yaşardık. Bu biz serbest düşüş halindeyken, etrafımızdaki havanın da tam olarak aynı hızda serbest düşüş halinde olduğu bir durum olurdu. Bu durumda, Dünya’daki her şey merkeze doğru hızlanmışken, biz zaman geçtikçe atmosferin kalınlaştığını ve hava basıncının da arttığını hissederdik.
Ama merkeze yaklaştıkça ve hızlandıkça boşluktaki hareketlerimizi hissedemezdik. Bunun yerine, hissedecek olduğumuz şey rahatsızlık veren bir gelgit kuvveti olurdu. Bu kuvvetler bizim acı duymamıza, bilincimizi kaybetmemize, ölmemize yol açardı ve sonra da cesedimiz atomlarına ayrılırdı. Sonunda, Dünya’daki her şey gibi, biz de kara deliğin içine çekilirdik.
Orijinal makale: Forbes
